معرفی کتاب با موضوع امام حسن مجتبی علیه السلام
با عنایت به فرا رسیدن میلاد سراسر نور و رحمت سبط اکبر ، کریم اهل بیت حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام، ضمن تبریک این عید سعید، کتاب صلح امام حسن (ع) ترجمه مقام معظم رهبری مدظله العالی جهت مطالعه علاقه مندان در ادامه مطلب درج می گردد.
مقام معظم رهبری در دیدار روز سه شنبه 26 شهریورماه با فرماندهان سپاه
پاسداران انقلاب اسلامی گفته اند:« من مخالف حرکت های صحیح دیپلماسی نیستم.
بنده معتقدم به آنچه سال ها پیش، نرمش قهرمانانه نام گذاری شد.»
در ذهن شنونده این سخن و خواننده این عبارت، این پرسش شکل می گیرد که
اصطلاح مورد اشاره آیت الله خامنه ای (نرمش قهرمانانه) برساخته کیست و
رهبری به کدام نام گذاری اشاره می کنند؟
"نرمش قهرمانانه" ، یاد آور کتابی است که خود آیت الله خامنه ای در 30 سالگی (سال 1348 خورشیدی) ترجمه کرده اند.
کتاب «صلح الحسن» نوشته « راضی آل یاسین»- متولد 1869 و متوفی به سال
1953میلادی- که در فارسی اول بار توسط روحانی جوان و مبارزی به نام «سید
علی خامنه ای» ترجمه شد.
مترجم به سبب باورهای شیعی ترجیح داد عنوان کتاب را به «صلح امام حسن»
ترجمه کند و ذیل آن نیز عبارت « پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه تاریخ» را
بیاورد. جالب این که متن ترجمه مفصل تر از اصل عربی است به این خاطر که
مترجم ذوق ادبی و علاقه خود به استفاده از واژه های فاخر در زبان فارسی را
نیز به کار گرفته است.
5 سال بعد یک خراسانی دیگر (فخرالدین حجازی) نیز باز این کتاب را ترجمه کرد
و تفاوت آن دو در وهله نخست در همان عبارت « پرشکوه ترین نرمش قهرمانانه
تاریخ» است.
آیا اشاره ظریف و گذرای رهبر معظم انقلاب به این که « معتقدم به آنچه سال
ها پیش نرمش قهرمانانه نامگذاری شد» یادآوری عنوان جانبی همان کتاب در 44
سال پیش و صحه گذاری غیر مستقیم بر سیاست تنش زدایی و صلح طلبی نیست که با
شیوه های جدید توسط دولت دکتر حسن روحانی دنبال می شود؟ اقتضای رهبری و
تجربه 34 ساله البته افزودن قید « به یاد داشتن حریف و دشمن» است.
سخنان رهبر معظم انقلاب در رابطه با این کتاب : من نسبت به مسئله صلح امام
حسن(ع) سال های متمادی حساس و علاقمند بودم کتاب های متعددی در این زمینه
مطالعه کردم یاداشت ها و نوشته های زیادی داشتم ، کتاب مرحوم شیخ راضی را
ترجمه کردم. می توانم عرض کنم که شهید مطهری در همان یک سخنرانی که در
تحلیل صلح بیان کردن حقا و انصافا مطالب بکر و جالبی را در آنجا آوردن
البته ایشان صلح امام حسن(ع) را از یک بعد نگاه کردند. دو سه بعد دیگر هم
هست که از آن ابعاد هم می شود به صلح نگاه کرد. ایشان در پاسخ به این سوال
بحث کردن که چرا امام حسن مجتبی(ع) مثل برادرشان امام حسین(ع) مقاومت نکرند
تا کشته شوند، چون حداکثر این بود که کشته و شهید شوند . شرایط امام
حسین(ع) که در آن جایز بود، بلکه متعین بود، که باید امام حق بایستد تا
شهید شود، متفاوت است با شرایط زمان امام حسن(ع).
